पिल्सिए को अतित अझै दुख्न्ने गर्छ।

असिमित इच्छा अनि आकांछा बोकेर प्यारो मात्रिभुमि छोडि आकासमा उडिरहदा मनमा अनेकौ कुरा हरु खेलाउदै अवत्रण भए।जब यो देस मा पाइला टेके त्यसपछि घर तिर फोने गर्दै भने म बेलायत आए सबै ठिक छ। यस पछि कता जाने पत्तै थियेन जताहेरेयो उतै अचम्म लाग्द थियो तेस पछि बिसाल सुरुङ भित्र रेल मेरो लागि नौलो अनुभव अनि लामा कनभेयर लिफ्ट मान्छे का ताति दौदा दोउड हैन किन येति सारो हतार सबै लाइ, बेला बेला मा साथि सङ प्रश्न गर्द थिए, यो लन्डन हो नि,त। मनौ, मत साथि नभए लाटो जस्तै हुन्छु कि भन्ने हुनथियो।यतिकै मा गन्तब्य स्थल तिर आएपुगियो जहा नेपलिहरु को धरै बसोबास रहेछ। म बस्ने भनिएको ठाउ मा केटा ठिटा हरु आनि एक दम्पति थिए परिचय भयो। र मैले पनि परिचय दिए। सुरु को प्रस्न थियो भाइ कुन भिसा मा हो मैले भने म बिधार्थि मा हो। ए ल ठिकै छ गारो छ क्यारे बिधार्थि लाइ त, अनि हजुर कुन भिसामा हो नि? म, भिजिट मा हो केस गरेका छौ हामीले भने। एकदिन २दिन गर्दै दिन हरु बितदै थिए। घर बाट ल्याएको पैसा दिना नु दिन घट्दै थियो। अनि पिरलो सुरु भयो के गरु न गरु? मेरो कलेज अनि मेरो बिसएको पढाइ लाइ थाति राखि बाध्यता लाइ नकार्न सकिन र अर्कै कलेज मा भर्ना भये।तेति बेला सम्मा काम् को खोजिमा थिये कसिले के भन्छ कसैले के भन्छ बडा अन्योल को अवस्थ थियो। एक मनले फर्किउ जस्तो लगेको थियो। घर मा फोन गरे मत फर्किन्छु उता बाट सबै नफर्कि भन्छन्। म एक्दम् दोधरमा थिये। मेरो यो अवस्त देखेर एक्जानले काम् मिलाइ दिये तर पनि काम् मलाइ पट्कै मन नपरिनपरि १-२ महिना धकेले, यो ठाउ मा काम राम्रो ठाउको खोजि गरिदिने बचा सहित एक्जन को नेपालिकै घरम जाने निधो गरे। किनाकि राम्रो वा कुनै पनि काम को लागि इन्सुरेन्स नम्बर। बैन्क् खता खोल्न, आवस्यक पर्दो र्हेछ यो निकाल्न लागि पनि महङो भाड तिर्न बाहेक अरु कुनै बिकल्प थिएन। दिन हरु बित्दै थिये एक् पछि अर्को समस्यले कहिलेइ छोडेन सायेद सबै म जस्तै बिधार्थि लाइ एस्तै भयो होला। सरमंसमा,केहि नेपालि हरुको डाहाडेपन, मैले जे दुख पाएं त्यो अरुले पनि भोग्नु पर्छ भन्ने हेङ ओभर मानसिकता। आधा इन्फोर्मेसन दिने,आध नदिने म भन्द मथि नपुगोस भनि खुट्टा तानिरहने। काम मिलाएदिये जस्तोगरि घरमा बसाउने र घर को मोर्गेगेज तिरेर नाफा कमाउने नेपालि ले नेपालि लाइ नै चुस्ने प्रबिर्ति अझै छ। येस्ता मान्छे को जमात ले उच बिचार र जोसिलो आकानंछा लियेर आयेको कुनै पनि नेपालि बिधार्थि बरु एक्लै यो जमात भन्दा पर रहि केहि तिता मिठा अनुभव सगालि लक्छ्य पुरा गरि समयको सदुपयोग गरि देसकोलागि केहि लियेर जान सकियोस।